Son günlerde üzerimde tuhaf bir duygusallık var, ailemden, dostlarımdan, aynı şehirde bile olsak arkadaşlarımdan uzağım, özlüyorum, ağlamaklıyım, hassasım, yapmam gereken birçok şey varken ben kendi kabuğumdayım.
Dün markette küçücük bir kız bebeğe kollarımı açtım, bana doğru geldi, kucakladım onu, o kadar tatlıydı ki içimden benim olsaydı diye bile geçirdim, kıyamadım öpemedim çok istememe rağmen, bu ani annelik güdüsü sanırım hormonlarımın oyunuydu, arkasından da o giderken bakakaldım...
Bu aralar duygusalım, ağlamaklıyım, elimde sıcacık kahvem, çok üşüdüğüm için üstümde kalın hırkam, kulağımda Maria Mena'nın Just Hold Me şarkısı, aklımda türlü düşünceler, hayata geçirilmeyi bekleyen sorumluluklar, uykusuz geçen geceler ve gözlerimden her an akmaya hazır yaşlarım...Gidesim var ama, ne çabuk?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder